Siew pszenicy ozimej

Pszenica ozima jest jedną z najważniejszych roślin uprawnych w Polsce. W Polsce dostępnych jest jej wiele odmian. Od kilku lat rolnicy co raz częściej sięgają po odmiany pochodzące z Europy Zachodniej. Czym jest to spowodowane? Mimo, że odmiany te nie są mrozoodporne, to jednak później w przemyśle spożywczym mają dobre parametry wypiekowe. Pszenica ozima ma największe wymagania glebowe i płodozmianowe spośród gatunków zbóż uprawianych w naszym kraju. Pszenica wymaga gleb o uregulowanym odczynie (5,3- 7,5). Ponadto, jest wrażliwa na niedobór wapnia oraz podstawowych mikroelementów: glinu, manganu. Siew jest jednym z najważniejszych zabiegów agrotechnicznych w technologii produkcji pszenicy ozimej. Wszystkie błędy popełniane podczas jego przeprowadzenia mają fatalne skutki w postaci obniżenia wielkości i jakości plonu ziarna. Przede wszystkim należy dopilnować optymalnego terminu siewu, normy wysiewu i głębokości umieszczenia ziarna siewnego. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.

Przeczytaj również: Rynek nawozów azotowych

Poznań – Wirtualne Biuro Poznań

Poznań – Wirtualne Biuro Poznań

Kraków – Wirtualne Biuro Kraków

Wrocław – Wirtualne Biuro Wrocław

Siew pszenicy ozimej – odpowiedni czas

Na przestrzeni lat, dzięki postępowi hodowlanemu oraz zmianom klimatycznym w naszym kraju, optymalny termin siewu pszenicy ozimej uległ rozszerzeniu. Zasadniczo za optymalny termin siewu pszenicy ozimej przyjmuje się wrzesień. Jednakże jest to również zależne od regionu naszego kraju. W Polsce optymalne termin siewu pszenicy ozimej kształtują się następująco:

  • rejon północno-wschodni i wschodni – od 15 do 25 września,
  • rejon centralny i południowo-wschodni – od 20 do 30 września,
  • rejon północno-zachodni i zachodni – od 20 września do 5 października,
  • region Dolnego Śląska i Opolszczyzny – od 25 września do 10 października.

Wczesny termin siewu gwarantuje prawidłowe rozkrzewienie i ukorzenienie, ale jednocześnie zbyt przyspieszony zwiększa ryzyko wystąpienia na jesieni chorób grzybowych i nalotu szkodników. Znaczenie w wyborze terminu siewu mają również opady. Jesienią pszenica nie ma dużych wymagań wodnych, dlatego też bardziej szkodliwe od suszy mogą być ulewy, które osłabiają kondycję młodych roślin.

Należy również pamiętać, że każde opóźnienie w siewie oddziałuje negatywnie na wysokość plonu. Jednakże nie oznacza to, że wtedy plonów nie będzie. Jeżeli zdecydujesz się na późniejszy termin siewu pszenicy ozimej, z pewnością powinieneś zwiększyć gęstość wysiewu o około 10-20%. Z czego to wynika? Przede wszystkim ze względu na to, że rośliny mają mniej czasu na rozwój przed zimą. Zwiększona gęstość zrekompensuje skutki słabszego krzewienia się plantacji. Ponadto powinieneś wybrać odmianę pszenicy, która będzie odpowiednia do późnego siewu.

Siew pszenicy ozimej – głębokość siewu

Głębokość siewu jest jednym z kluczowych elementów w agrotechnice pszenicy ozimej. Siew nasion pszenicy ozimej, w zależności od wilgotności i zbitości gleby, powinno się wykonywać optymalnie na głębokość 2-4 cm, o rozstawie rzędów 8-5 cm. Na glebach pszennych (zwięzłych) ziarno siewne powinno być przykryte warstwą ziemi do 3 cm, a na lżejszych i przesuszonych maksymalnie do 4 cm. Siew zbyt płytki zwykle jest mniejszym błędem niż zbyt głęboki. Zbyt głęboki siew wpływa na jakość wschodów oraz ich opóźnienie. Co bezpośrednio wpływa na obniżenie tempa wzrostu roślin i ograniczenie krzewienia się pszenicy ozimej.

Siew pszenicy ozimej – nawożenie

Nawożenie pszenicy ma kluczowe znaczenie w uzyskaniu wysokiej jakości plonu. Pszenica ozima jest bardzo wrażliwa na niedobór fosforu i potasu. Rolnicy także zapominają często o nawożeniu magnezem. Pszenica plonująca na poziomie 5t/ha, pobiera średnio z gleby: 95 kg K2O, 20 kg MgO, 50 kg P2O5.

Pierwszeństwo przed innymi nawozami zawsze powinno mieć wapno. Uregulowane pH gleby jest podstawą powodzenia uprawy, rozsądnego stosowania nawozów i środków ochrony roślin, a także osiągania wysokich plonów. Optymalny odczyn pH dla pszenicy wynosi 6,5-6,8. Ważne, aby pamiętać, że między wapnowaniem a stosowaniem innych nawozów i siewem należy zachować odstęp czasowy. Podstawą wyliczenia jest założenie, że na każdą 1t plonu potrzebujemy odpowiednio:

  • N – 30kg,
  • P – 12kg,
  • K – 22kg,
  • CaO – 6kg,
  • MgO – 5kg.

Nawożenie azotowe jesienią powinno się ograniczać do dawki startowej na poziomie 30-80 kg/ha, zazwyczaj ok. 50 proc. planowanej pełnej dawki, natomiast inne składniki można zastosować w pełnych dawkach.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *