Według szacunków, w zbożach ozimych występuje ponad 150 pospolitych gatunków chwastów. Chwasty to wszystkie niepożądane w uprawach rośliny, które pojawiają się zarówno na polach uprawnych, jak i w przydomowych ogrodach, na łąkach i ugorach czy nawet w parkach. Rozprzestrzeniają się w szybkim tempie na większości gruntów. Ponadto konkurują o cenne składniki pokarmowe z gleby, a w efekcie przyczyniają się do spadku plonu. To jakie gatunki chwastów pojawią się w łanie zależy m.in. od warunków glebowo-klimatycznych, sposobu uprawy roli oraz zabiegów pielęgnacyjnych. Choć mogą być wykorzystywane jako pasza, naturalny nawóz lub lekarstwo, ich rozrost na terenach uprawnych musi być regularnie kontrolowany. Największym zagrożeniem dla zbóż są chwasty zimujące, które ze względu na niskie wymagania termiczne rosną do późnej jesieni i często już na przedwiośniu wznawiają wegetację. Pośród nich można wymienić takie chwasty jak: miotła zbożowa, przytulia czepna, chaber bławatek, mak polny, bodziszek drobny oraz fiołek polny. Gatunki te dominują w strukturze zachwaszczenia wielu plantacji przyczyniając się do istotnych strat plonu. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.
Przeczytaj również: Czym jest zimotrwałość i mrozoodporność?
Poznań – Wirtualne Biuro Poznań
Poznań – Wirtualne Biuro Poznań
Kraków – Wirtualne Biuro Kraków
Wrocław – Wirtualne Biuro Wrocław
Zboża ozime, rzepak oraz rośliny kapustne są szczególnie narażone na zachwaszczenie i w związku z tym warto objąć je skuteczną ochroną. Zastosowanie zabiegów herbicydami jesienią na pszenicę ozimą zapewnią jej lepszą kondycję wiosną i zwiększą jej mrozoodporność. Stosowanie preparatów chwastobójczych pozwala na zwiększenie zimotrwałości upraw, dzięki czemu te nie tylko lepiej się rozwijają, ale również bez przeszkód wchodzą w okres wiosennej wegetacji. Chwasty osłabiają kondycję uprawy, powodując spadek odporności na choroby grzybowe i negatywnie wpływa na wielkość oraz jakość plonów.
Chwasty – miotła zbożowa
Miotła zbożowa to najpospolitsza trawa zachwaszczająca zboża ozime. Jest on o tyle problematyczny, że nie ma zbyt wygórowanych wymagań siedliskowych, co oznacza że bardzo szybko się rozprzestrzenia i powoduje szkody. Najlepiej rozwija się na glebach kwaśnych, umiarkowanie ubogich i nieco wilgotnych. Tuż po siewach ozimin zaczynają pojawiać się pierwsze siewki miotły zbożowej. Jednakże, jeżeli na danym terenie występuje mało opadów atmosferycznych, to szczyt kwitnienia siewki może przesunąć się na wiosnę. Chemiczne zwalczanie miotły zbożowej w zbożach komplikuje coraz częstsze nabywanie przez nią odporności na niektóre substancje czynne m.in. na herbicydy z grupy pochodnych sulfonylomocznika (np. chlorosulfuron, jodosulfuron).
Chwasty – mak polny
Mak polny to chwast jary. Charakteryzuje się on bardzo dużą konkurencyjnością. Co to oznacza? Konkuruje on z zasianymi roślinami o składniki odżywcze i wodę z gleby. Z tego powodu, gdy pojawi się wśród upraw, powoduje ogromne osłabienie wzrostu plonów. Mimo, że powszechnie mak polny uważa się za nieszkodliwą roślinę ozdobną, to jednak na polach jest uznawany za nieproszonego gościa.
Rozrost maku polnego przypada na jesień. Jednakże posiada on również zdolność do zimowania. Wśród upraw mogą jednak pojawić się także wschody wiosenne, w związku z czym chwast należy zwalczać w dwóch terminach. Zwalczanie maku polnego najlepiej rozpocząć we wczesnych fazach rozwojowych tego chwastu. Najskuteczniejsze w walce z makiem są herbicydy z zawartością aminopyralidu lub MCPA.
Chwast – fiołek polny
Fiołek polny to jeden z najbardziej pospolitych chwastów. Występuje on na wszystkich rodzajach gleb. Ponadto posiada bardzo dużą tolerancję na warunki siedliskowe, co oznacza, że rozprzestrzenia się bardzo szybko i ,,niewiele mu trzeba’’. Dobrze rozwija się zarówno na stanowiskach zasobnych w składniki pokarmowe o odczynie obojętnym, jak i na mniej żyznych i kwaśnych. Przez wzgląd na to, że nie ma on wygórowanych potrzeb termicznych – jest realnym zagrożeniem dla ozimin.